🎽 Moja Rodzina W Czasie 2 Wojny Swiatowej

Austriaków w czasie wojny światowej 1916 r. za pontyfikatu Ojca . św. Piusa XI, moja Pana”. Prócz tego na obu dzwonach znajdowała się orname n-tyka w stylu barokowym. Muzyka, tak samo jak podczas innych wojen, pełniła dosyć istotną rolę w życiu żołnierzy i społeczeństw. W czasie drugiej wojny światowej stanowiła ona odskocznię od rzeczywistości, bądź przeciwnie - opisywała ją. Inne pieśni upamiętniały bitwy lub po prostu miały zagrzewać do walki i podnosić morale. Zdarzało się Środy z historią: Kutno w czasie II Wojny Światowej [GALERIA] Opublikowano: śr, 30 sie 2017 19:00 agKCI/Wikipedia. W piątek będziemy obchodzić 78. rocznicę wybuchu II Wojny Światowej - największej wojny w historii, która pochłonęła nawet do 78 milionów ofiar. Kutno również dotkliwie odczuło jej wpływ. W czasie II wojny światowej Nowy Cmentarz przy ulicy Nowotarskiej był miejscem egzekucji dokonywanych przez hitlerowców. Po wojnie dokonano ekshumacji zwłok i złożono je do wspólnej mogiły. W 1962 roku na mogile postawiono pomnik z napisem: "Bohaterom poległym od kul faszystów hitlerowskich w latach 1939 - 1945 w obronie Jeżeli znajdujesz się na wolnej przestrzeni (terenie odkrytym), udaj się natychmiast do obiektów zapewniających osłonę (schronów lub ukryć). Wykorzystuj elementy otoczenia (mury, krzaki) jako tymczasowe ukrycie oraz. do osłony przed środkami rażenia. Uważaj na niewybuchy oraz elementy zniszczonej infrastruktury. 25 marca 2016. Zachowanie neutralności podczas drugiej wojny światowej jest trudne w sytuacji nieustannego naruszania norweskiej przestrzeni powietrznej i morskiej przez Wielką Brytanię i Niemcy, a sytuację dodatkowo komplikuje atak Związku Radzieckiego na Finlandię 30 listopada 1939, której na pomoc rusza kilkuset ochotników z Norwegii. Postawy Polaków wobec ludności Żydowskiej w okresie II Wojny Światowej. Temat tej pracy jest dość trudny do skomentowania ponieważ nas osób młodych, kilkunastoletnich, w tamtych czasach nie było, więc nie możemy mówić o tym na własnych przykładach lub na odstawie naszych obserwacji. Jedynym źródłem naszych informacji mogą M. Majewski: Niespecjalnie wierzę w charaktery narodowe, ale to powiedzenie dobrze odzwierciedla specyficznie czeskie poczucie humoru. Czesi mają dystans do siebie nawet w trudnych chwilach Muzeum II Wojny Światowej jest czynne przez cały tydzień z wyjątkiem poniedziałków. W dni powszednie wystawę główną można zwiedzać od 10.00 do 19.00, a w weekendy od 10.00 do 20.00. Wystawa dla dzieci „Podróż w czasie” jest czynna w dni powszednie w godzinach od 14.00 do 19.00 i w weekendy od 10.00 do 20.00. aFv43. Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze, Oddział Muzeum Wsi Radomskiej w Radomiu serdecznie zaprasza dzieci i młodzież do wzięcia udziału w konkursie historycznym: „Moja rodzina w okresie II wojny światowej”. Celem konkursu jest nawiązanie więzi międzypokoleniowych, wzbudzenie zainteresowania historią własnej rodziny i regionu w latach 1939-1945. Zadanie konkursowe polega na pozyskaniu informacji o charakterze wspomnieniowym od żyjących członków rodziny, penetrowaniu rodzinnych zasobów fotograficznych w poszukiwaniu fotografii, odznaczeń lub innych pamiątek, które mają odniesienia do II wojny światowej. Forma pracy konkursowej może mieć charakter wywiadu z osobą-świadkiem wojennych wydarzeń, formę opisową rodzinnej fotografii lub innej pamiątki z wojenną historią w tle, prezentacji multimedialnej. Zwracamy się też z serdeczną prośbą o rozpropagowanie konkursu na lekcjach wychowawczych oraz wśród nauczycieli polonistów, historyków, regionalistów. Konkurs „Moja rodzina w okresie II wojny światowej” Regulamin §1. ORGANIZATOR KONKURSU Organizatorem konkursu „Moja rodzina w okresie II wojny światowej ”, zwanego dalej „Konkursem” jest Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze, Oddział Muzeum Wsi Radomskiej w Radomiu, Al. Jana Pawła II nr 11, 26-400 Przysucha. §2. CELE KONKURSU Celem Konkursu jest pobudzenie zainteresowań historią własnej rodziny, pielęgnowanie tradycji, budowanie więzi międzypokoleniowych; kształtowanie wartości estetycznych i umiejętności posługiwania się różnymi środkami wypowiedzi artystycznej. §3. UCZESTNICY KONKURSU Konkurs adresowany jest do uczniów szkół podstawowych klas IV - VI, gimnazjów oraz szkół ponadgimnazjalnych. §4. ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNE W konkursie mogą brać udział uczniowie, którzy uczestniczyli w lekcjach muzealnych dotyczących historii, realizowanych w Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze. Warunkiem uczestnictwa jest dostarczenie do siedziby Organizatora samodzielnie wykonanej pracy, zawierającej materiały opisowe o charakterze wspomnieniowym, wywiady lub fotografie z opisem o charakterze historycznym. Każda ze szkół może przesłać najwyżej 10 prac. Każdy z uczniów składa tylko 1 pracę. Każda praca powinna być opatrzona kartą informacyjną zawierającą następujące dane autora: imię i nazwisko; adres, kontakt telefoniczny i adres mailowy szkoły/placówki, klasa; imię i nazwisko opiekuna. Prace nadesłane na konkurs nie będą zwracane. Prace uczestników konkursu mogą być wykorzystane przez Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze do działalności merytorycznej i publikacji. Osoby nadsyłające prace konkursowe wyrażają zgodę na przetwarzanie przez organizatorów swoich danych osobowych (umieszczenie imiennych wyników na stronie internetowej organizatora) / zgoda opiekuna prawnego. Regulamin konkursu jest dostępny na stronie internetowej Wyniki konkursu dostępne będą na stronie internetowej laureaci będą zawiadamiani telefonicznie. Udział w konkursie jest bezpłatny. §5. NAGRODY I KATEGORIE KONKURSU 1. Nagrody w konkursie przyznawane są w trzech kategoriach wiekowych: · szkoły podstawowe · gimnazja · szkoły ponadgimnazjalne 2. W każdej kategorii przewidziane jest I miejsce oraz wyróżnienia. 3. Prace oceniać będzie Komisja konkursowa powołana przez organizatora. §6. HARMONOGRAM KONKURSU Prace należy składać w terminie od 20 października do 20 listopada 2013 r. Rozstrzygnięcie konkursu przez Kapitułę przewidziane jest w terminie do 6 grudnia 2013. Ogłoszenie wyników Konkursu nastąpi w ustalonym terminie i zostanie połączone z wręczeniem laureatom nagród i okolicznościowych dyplomów. Wyniki i spis prac zgłoszonych zostaną opublikowane na stronach internetowych Muzeum. §7. KONTAKT 1. Wszelkie dodatkowe informacje można uzyskać w Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze, tel. 48 675 22 48, muzeumok@ 2. Osobą uprawnioną do kontaktu z uczestnikami konkursu jest dr Agnieszka Zarychta, @ W dniach 4-9 maja uczennice Zespołu Szkół w Mosinie, laureatki konkursu, Iga Lewandowska oraz Katarzyna Tomowiak z nauczycielką Beatą Buchwald uczestniczyły w wyjeździe edukacyjnym do Austrii. Wyjazd przygotowało Stowarzyszenie Rodzin Polskich Ofiar Obozów Koncentracyjnych w partnerstwie z Biurem Edukacji Narodowej IPN w Poznaniu. Laureaci konkursu wraz z członkami rodzin więźniów obozów koncentracyjnych oraz panią dr Agnieszką Łuczak z IPN odwiedzili sieć dawnych obozów koncentracyjnych na terenie Austrii. System obozów Mauthausen- Gusen tworzyło 49 podobozów. Wszystkie oznaczone były kategorią „3”, co oznacza, że były to najcięższe obozy. W obozach więziono koło 190 tys. więźniów. Największą grupę stanowili Polacy. Byli to między innymi powstańcy warszawscy oraz Polacy deportowani z obozu zagłady Auschwitz- Birkenau. Wśród nich było około 50 mieszkańców Mosiny, ponad 30 z nich straciło życie. Byli to także mieszkańcy Rogalinka, w tym kierownik miejscowej szkoły, Leon Kostrzewski, więziony w Mauthausen. Do dziś zidentyfikowano 84270 ofiar, w tym około 30 tys. Polaków- Ofiar obozów Mauthausen- Gusen. Dla Kasi i Igi wyjazd miał wymiar rodzinny, ponieważ Stanisław Tomowiak, ich pradziadek został deportowany z Auschwitz- Birkenau do Mauthausen. Więziony był także w obozie w Ebensee oraz Melku. Był jednym z niewielu Polaków, którym udało się przeżyć obóz. W skład naszej delegacji wszedł pan Wiesław Krawczykowski, więzień obozów Mauthausen- Gusen. Jako 15 chłopak, działacz Szarych Szeregów i powstaniec warszawski trafił do Mauthausen. Dziś ma 90 lat i wielką życiową mądrość. Pan Wiesław był dla nas niezwykłym przewodnikiem i mentorem. Spotkanie z byłym więźniem stało się dla nas wszystkich wyjątkową lekcją historii opartą na przekazie międzypokoleniowym. Dla Igi i Kasi wspomnienia pana Wiesława stały się opowieścią o historii ich pradziadka. Pan Wiesław bardzo szybko zjednał sobie młodzież, która nie odstępowała swojego wyjątkowego Nauczyciela ani na krok. Naszą podróż rozpoczęliśmy od wyjątkowego miejsca nieopodal Wiednia- wzgórza Kahlenberg, skrawka polskiej ziemi w Austrii. W kościele pw. św. Józefa na Kahlenbergu młodzież złożyła wiązanki, a Kasia i Iga zapaliły znicze przy symbolicznym grobie około 30 tysięcy Polaków, więźniów obozów koncentracyjnych systemu Mauthausen-Gusen, zawierającym urnę z ziemią z miejsc ich śmierci. O historii Kahlenbergu, powiązanej ze zwycięską bitwą pod Wiedniem pod dowództwem Jana III Sobieskiego, opowiedział nam proboszcz miejscowej parafii. Urzekła nas przepiękna panorama Wiednia z widokiem na Dunaj, którą podziwialiśmy się z Kalenbergu. Kolejnego dnia odwiedziliśmy Zamek Hartheim, fabrykę śmierci, tak nazywano to miejsce zagłady, w którym w komorach gazowych uśmiercono tysiące więźniów. Upamiętniliśmy Ofiary składając wiązanki i zapalając znicze. To był szczególnie trudny moment dla rodzin ofiar, które tam straciły swych bliskich. Następnie uczestniczyliśmy w spotkaniu z panem Wiesławem Krawczykowskim, który opowiedział nam swoją obozową historię. O godzinie w kościele St. Georgen, w 72. rocznicę wyzwolenia obozów Mauthausen- Gusen (wyzwolenie miało miejsce 5 maja 1945 roku o godz. 17), podobnie jak uwolnieni więźniowie, którzy udali się do kościoła St. Georgn i zaśpiewali hymn Polski oraz Boże coś Polskę, uczyniliśmy to samo. W godzinach wieczornych dotarliśmy do Gusen, gdzie na placu apelowym spotkaliśmy się z grupą z Warszawy i wysłuchaliśmy pięknego śpiewu Kasi i Igi, które utworem Bo świat to my, zaakcentowały, że to miejsce ważne dla Polaków i że powinno zostać upamiętnione w godny sposób. Obecnie teren dawnego obozu jest własnością prywatną. Miejsce to, dzięki pomocy pani Marty Gammer, założycielki Komitetu Memoriału Gusen, zostało po raz pierwszy od 72 lat udostępnione Polakom do zwiedzania. W sobotę uczestniczyliśmy w międzynarodowych uroczystościach w kolejnym z podobozów Mauthausen w KL Ebensee. Obóz położony był w przepięknym miejscu w Alpach, które przywitały nas słoneczną pogodą, pomimo zalegającego na szczytach gór śniegu. Ebensee- urzekający krajobraz z tragiczną historią w tle także dla pradziadka Igi i Kasi, który był więźniem tego obozu. O warunkach panujących w KL Ebensee opowiedziała nam pani Urszula Kowalska ze Stowarzyszenia Rodzin, której dziadek Jan Włodarczyk, aresztowany za działalność konspiracyjną, był osadzony kolejno w KL Auschwitz, KL Mauthausen, KL Ebensee, a następnie zamordowany w Hartheim. KL Ebensee był jednym z najcięższych obozów. Były tam niezwykle trudne warunki, począwszy od niskich temperatur, poprzez ciężką, wyczerpującą pracę polegającą na wykuwaniu tuneli w skałach, głodowe porcje żywnościowe, po choroby dziesiątkujące więźniów. Słabych i chorych więźniów mordowano. W obozie zginęło 8500 więźniów różnych narodowości. Podczas oficjalnych uroczystości przywitał nas ambasador RP w Wiedniu, Artur Lorkowski. Nasze uczennice zapaliły znicz poświęcony pamięci Stanisława Tomowiaka. Podczas uroczystości Kasia i Iga, za zgodą ambasadora oraz konsula, Korybuta Woronieckiego, zaśpiewały utwór Bo świat to my. Występ dziewczynek wzbudził ogromne zainteresowanie międzynarodowych delegacji i obecnych na uroczystości mediów. Był to głos polskiej młodzieży, która pokazała swoją obecność w tym ważnym dla wielu polskich rodzin miejscu. Zwiedziliśmy również sztolnie w Bergkristall. System sztolni Bergkristall w St. Georgen/Gusen należy do największych obiektów budowlanych z czasów narodowego socjalizmu na terenie Austrii. Sztolnie wybudowane przez więźniów stały się miejscem taśmowej produkcji kadłubów i skrzydeł myśliwców odrzutowych Me 262. Budowa sztolni przyczyniła się do deportacji wielu tysięcy więźniów obozów koncentracyjnych do Gusen, których osadzono w szczególnie trudnych warunkach w podobozie Gusen II. Więźniowie umierali wskutek ciężkiej pracy, niedożywienia, braku snu oraz szczególnej brutalności strażników. Budowa sztolni i brutalne wykorzystywanie pracy więźniów sprawiły, że liczba ofiar obozu Gusen pod koniec wojny przewyższała liczbę ofiar obozu Mauthausen. Uczestniczyliśmy także w uroczystościach pod pomnikiem pamięci Ofiar, więźniów obozów koncentracyjnych, którzy, jak głosi napis na tablicy pamiątkowej, stracili życie, pracując w nieludzkich warunkach przy budowie podziemnych sztolni produkcyjnych. W godzinach popołudniowych uczestniczyliśmy w międzynarodowych uroczystościach rocznicowych przy memoriale KL Gusen. Wysłuchaliśmy przemówień między innymi prezydenta Austrii Alexandra Van der Bellena i wiceminister kultury Magdaleny Gawin, która zwróciła się do władz austriackich o godne upamiętnienie tego ważnego dla Polaków Miejsca Pamięci. Zapoznaliśmy się z wystawą plenerową Gusen:granit i śmierć, pamięć i zapomnienie, która zaprezentowana zostanie również w Parlamencie Europejskim. Niedziela była szczególnym dniem. Udaliśmy się do Mauthausen, by uczestniczyć w międzynarodowych uroczystościach poświęconych 72. rocznicy wyzwolenia obozów Mauthausen- Gusen oraz we mszy św. odprawionej przy polskim pomniku. Podobnie jak delegacje z całego świata złożyliśmy wiązankę kwiatów i zapaliłyśmy znicze upamiętniając mieszkańców Mosiny i Rogalinka, ofiary Mauthausen. O życiu w obozie opowiedział nam pan Wiesław Krawczykowski, który wspomniał o schodach liczących 186 stopni, nazywanych schodami śmierci, po których więźniowie wnosili ciężkie bloki skalne z kamieniołomów. Członkowie załogi obozowej w ramach rozrywki strącali więźniów ze schodów do leżącego w dole jeziora. Pan Wiesław pokonał schody ponad 500 razy. Schody śmierci stały się symbolem Mauthausen i Miejscem Pamięci. Zwiedziliśmy ekspozycje muzeum oraz szukaliśmy w Księdze Pamięci nazwisk bliskich nam osób. Niestety, ekspozycje muzealne w dawnych obozach na terenie Austrii są ubogie, a artefakty po obozowym życiu nieliczne. W niektórych podobozach jedynie tablice pamiątkowe umieszczone z inicjatywy Polaków świadczą o miejscach dawnych obozów. Po uroczystościach, na placu przed ratuszem w Mauthausen, złożyliśmy kwiaty przy rzeźbie sarenki, którą na rozkaz komendanta obozu Mauthausen, wyrzeźbił z granitu Stanisław Krzekotowski, więzień obozu. Był to szczególny moment dla córki i wnuka Stanisława Krzekotowskiego, Barbary i Krzysztofa Klemmów, którzy po raz pierwszy mogli zobaczyć rzeźbę. W poniedziałek odwiedziliśmy kolejny podobóz- KL Melk. Wysłuchaliśmy relacji jednego z byłych więźniów tego obozu, który wspominał ekstremalne warunki życia i wyczerpującą pracę w pobliskich sztolniach. W KL Melk życie straciło 1500 Polaków. Dla mnie i moich uczennic był to niezwykle ważny wyjazd, za który dziękujemy paniom ze Stowarzyszenia: Elżbiecie Rybarskiej i Urszuli Kowalskiej oraz pani dr Agnieszce Łuczak z Instytutu Pamięci Narodowej. Dziękujemy również Burmistrzowi Gminy Mosina, panu Jerzemu Rysiowi, który dofinansował nasz wyjazd do Mauthausen- Gusen. Podziękowania kierujemy do pana Wiesława Krawczykowskiego, który ujął nas wszystkich pogodą ducha i pokazał, że pomimo traumatycznej obozowej historii, można pięknie żyć. Słowa podziękowania kieruję do pana Pawła Szukalskiego, który pięknie przygotował uczennice do występu. Wyjazd do Mauthausen- Gusen nie tylko poszerzył naszą wiedzę historyczną, ale stał się okazją do spotkań ze świadkami wydarzeń. Mamy nie tylko świadomość tych miejsc, ale i potrzebę, by pamiętać dla przyszłości. Obszerna fotorelacja: Beata Buchwald Pokaż menu Strona główna Edukacja Konkursy historyczne Konkursy historyczne Finał konkursu dla dzieci i młodzieży w poznańskim Forcie VII Blisko 80 osób przybyło w sobotę 18 czerwca do Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII, by uczestniczyć w uroczystości rozstrzygnięcia konkursu dla dzieci i młodzieży na najciekawiej przedstawioną historię nt. „Losy mojej rodziny w czasie II wojny światowej”. Konkurs zorganizowało Stowarzyszenie Rodzin Polskich Ofiar Obozów Koncentracyjnych przy partnerskim wsparciu poznańskiego Biura Edukacji Narodowej IPN i Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości. Na konkurs zostały nadesłane prace z Wielkopolski, Śląska, Małopolski oraz społeczności polonijnej w Holandii. Uczestnikami uroczystości byli nie tylko autorzy nadesłanych prac, lecz także ich bliscy. W jednej z cel byłego Konzentrationslager Posen, pierwszego obozu koncentracyjnego utworzonego w okupowanej Polsce przez III Rzeszę Niemiecką, zgromadzili się przedstawiciele kilku pokoleń. W roli rodzinnych „strażników pamięci” wystąpili nie tylko rodzice i dziadkowie, dzielący się wiedzą o przeszłości ze swoimi pociechami, lecz także ci, którzy dopiero przekonują się, że „historia jest nauczycielką życia”. Konkurs zainspirował rodzinne dyskusje o historii, przyczyniając się do umacniania międzypokoleniowych więzi i poczucia identyfikacji z Ojczyzną. Laureaci otrzymali kwalifikacje na wyjazd edukacyjny do Austrii, podczas którego zwiedzą m. in. Mauthausen, Gusen, Melk, Kahlenberg, Zamek Hartheim i Linz. Konkurs cieszył się dużym zainteresowaniem, 37 uczestników przesłało 34 prace. Wyłoniono dwanaścioro dzieci, które w ramach nagrody głównej czeka wyjazd edukacyjny, częściowo sfinansowany przez Instytut Pamięci Narodowej. Organizator konkursu: Ogólnopolskie Stowarzyszenie Rodzin Polskich Ofiar Obozów Koncentracyjnych z siedzibą w Poznaniu Partnerzy: Oddziałowe Biuro Edukacji Narodowej Instytutu Pamięci Narodowej w Poznaniu i Wielkopolskie Muzeum Niepodległości – Muzeum Martyrologii Wielkopolan – Fort VII w Poznaniu

moja rodzina w czasie 2 wojny swiatowej